|
|
|
Hodler en Mostar
Spomenka Štimec. Hodler en Mostar. Pisa: Edistudio, 2006. 107 paĝoj. ISBN 978-88-7036-073-8.
Pardoneblas, se laŭ la titolo de la libro ensaltas en la menson la nomo de Hector Hodler, kunfondinto en 1908 de Universala Esperanto-Asocio. Tamen ne pri Hector temas, kaj apenaŭ pri lia patro, Ferdinand, la plej renoma svisa pentristo, sed pri la pentraĵoj de Ferdinand: kiel ili forlasis Ĝenevon, transiris Atlantikon, revenis -- tamen ne ĉiuj -- Eŭropon, kaj troviĝis fine en Mostar, en tiama Jugoslavujo.
Tiu, kiu gardis la pentraĵojn, kaj kiu fariĝas ĉefrolanto en la libro, estas Jeanne, 'unu el liaj modelinoj. Unu el tre ŝatantaj' (p. 5). Kaj tiel disvolviĝas rakonto -- fascina, lakone, ekonomie prezentata -- pri amo deklarita kaj nedeklarita, pri lojaleco, pri fideleco, pri tragedio. Rakonto, do, jes kaj ne pri pentraĵoj, sed ĉefe pri homoj.
Ne, kiel dirite, pri esperantistoj. Hector Hodler kaj Edmond Privat minore, akcesore aperas, kaj bone tielas: jen tratrae esperanta libro, inspirita de kaj fontanta el kaj verkita en la lingvo de Zamenhof, en kiu Esperanto -- tute prave -- fonas. Kia atingaĵo!
Iasence la 23 ĉapitroj, inkluzive postparolon, similas mem al pentraĵoj: ĉiu havas sian fokuson, malgraŭ tio, ke en la 'bildo' enestas pluraj aliaj detaloj. Tiel iu, kiu 'ne ŝatas esperantan literaturon', kiu neniam legas esperante, facile orientiĝos. Mi ĝuegis la libron unuside kaj, finleginte, kun larmeto en la okulo, bedaŭris, ke Hodler en Mostar ne duoble pli longas.
Pretervideblas kelkaj etaj preseraroj. Pretervideblas, ĉar Hodler en Mostar riĉigis mian spiriton kaj miajn sciojn, kaj memorigis, kiel feliĉaj estu ni esperantistoj kun aliro al verkoj tiel sentemaj, tiel kortuŝe emociigaj, tiel digne elegantaj, kiel tiuj de Spomenka Štimec.