Vojaĝo al ni mem, al nia memo

recenzo de Reza Kheir-Khah

en revuo Literatura Foiro 178/aprilo 1999

Estis unu el la lundoj de januaro ĉi-jare, kiam mi ekvojaĝis al tiu blua urbo Durankulak, de post kies limo ekzistas nenio. Mi simple sekvis japanon, kiu kun sia granda dorsosako (plena de vortaroj kaj fotilo) iremis tien por trovi, aŭ pruvi iun sciencan fakton. En Durankulak vivas tute nekutimaj homoj. Tie neniu demandas kial tio kaj tio ĉi okazas. Neniu konas alian lingvon, alian landon aŭ eĉ urbon. Ili ne scias pri scienco, literaturo, aŭ tiaj similaĵoj. Kaj tamen nenio mankas al ili. Ili nur travivas siajn vivojn, ĝuas kaj feliĉas.

Iutage aperis infano, kiu kantis kaj en kies okuloj speguliĝis ĉiu doloro kaj ĝuo de la mondo. Li portis mesaĝon al la loĝantaro de tiu fora urbo: "Memoru vian originon! Memoru de kie vi venis! Memoru, vi portas la memoraĵojn en vi!" De la infano mi lernis multon pri Mi.

Alitage virinoj de Durankulak decidis revolucii kontraŭ viroj kaj kontraŭ ĉiuj maljustecoj, kiujn ĝis nun ili spertis aŭ devis elteni... Kaj ili dancis al si la rajton decidi pri siaj propraj vivoj, sentoj, emoj, deziroj... La afero estis tiom surpriza kaj neatendita, ke la viroj simple akceptis ilian revolucion kaj neskribitan rezolucion... Kaj la venontan matenon nenio estis kiel antaŭe en Durankulak!

Venis la lasta tago por la japano: Besta Festo! La plej impresa kaj leciona por li kaj mi. Ni lernis pri la Besto, kiu vivas en ni ĉiuj, kaj ke ĝi bezonas zorgon, atenton. Kutime kiel homoj ni lernas kiel adapti nin al sociaj moroj, familiaj reguloj kaj religiaj pioj. Kaj tamen kiel Besto ni lernis kiel esti ni mem. Kiel esti: Mi!

Durankulak estas urbo de ni ĉiuj, nia nuna kaj praa urbo, nia nuna kaj praa mondo, kaj do la vojaĝo al Durankulak estas vojaĝo al ni mem, al nia memo kaj al niaj pasinta kaj nuna internoj, kie la tuta historio kaj spertoj de la homaro, de Adamo kaj Evo ĝis nun, kuŝas. Sed ĝi ankaŭ respegulas nian estonton.

Legante ĝin mi ofte memoris pri la verkoj de Gabriel Garcia Márquez, pri "Robajoj" de Omar Kajam, pri hajkoj de japanoj, ...kaj multaj aliaj. Kaj kun ĝi mi kaj la japano multe ridis kaj ploris.

Cetere, leganto ofte renkontiĝas kun metaforoj, ideoj, bildoj, kiuj foje miksite kun ironio riĉigas la enhavon de tiu (eble bedaŭre) malmult-paĝa kaj ĉarma (pro desegnoj fine de ĉiuj ĉapitroj) eldonaĵo de Bambu.

Scivolemo, fotemo, surprizoj, interesiĝo pri lingvoj kaj ĉio, trafe bildigas la nuntempan tipan japanon en eksterlando, kaj tio estas nur unu ekzemplo rilate al la ankaŭa amuza karaktero de la verko.

Por mi ĝi estis kvazaŭ fin- aŭ ĉef-verko de iu verkisto post multaj jaroj da verkado! Saluton al nia juna kaj nova talento en la esperanta literaturo, Sabira!

Reen al:

Durankulak

Sabira Ståhlberg

Listo de recenzoj en Literatura Foiro

Ĉefpaĝo originala literaturo