Resumaj skizoj
Júlia Sigmond: Nomoj kaj sortoj. 110 p. Exit, Cluj-Napoca 2011.
De Júlia Sigmond aperas en ĉi volumeto dek du "grandparte veraj historioj" (laŭ postparolo). Nu, ne gravas ĉu veraj aŭ ne. Gravas, ke la aŭtoro jen havis je sia dispono aron da interesaj fabuloj aŭ "historioj" pri la vivoj de homoj. Sed gravas ankaŭ, kaj eĉ pli, ke ŝi tute ne sukcesis transformi tiujn historiojn en literaturon. La sortoj de tiuj dek du homoj estas resumataj kvazaŭ en skiza plano aŭ sinoptikaĵo de romano. Kelkaj el la planoj plene sufiĉus por verki po romanon. Sed por ke tio iĝu literaturo kun povo kapti mian atenton, ĉu romanoj, ĉu noveloj, necesus krei scenojn, doni karakteron al la figuroj, loki ilin en medion, apliki ian ajn provon je psikologio, planti en ili dilemojn aŭ interesajn konfliktojn, paroligi ilin, vivigi ilin. Nun ĉio ĉi plene mankas. Troviĝas nur primitiva referanta voĉo, kiu klarigas al ni la etapojn de ilia vivo. La solaj trajtoj de tiuj homoj estas ilia boneco aŭ malboneco, kaj tiuj estas sciigataj en edifa kaj moralisma maniero. Krome, en pluraj el la rakontoj troas sukero, mankas salo.
Mi tamen pensas, ke Júlia Sigmond havas verkan talenton. En du lokoj mi trovis embriojn de atentokaptaj scenoj. Unu estas aminduma nokta koncerto sur paĝo 19. Dua estas la komenco de la rakonto Florika sur paĝo 21, kie mi sentas ĉeeston en reala loko kaj tempo. Sed cetere la aŭtoro ŝajne trovis tiajn scenojn kaj etoson luksa balasto, kiu superflue pezigus la raportadon. Domaĝe!
La lingvaĵo estas plejparte normala, kvankam lingva reviziado povintus eĉ pli normaligi ĝin. En kelkaj lokoj aperas la vortoj Dolĉapatro, dolĉapatrino kaj eĉ dolĉaj gekuzoj. La signifo de tiuj vortoj ne estas klarigita, kaj la magra rakonta stilo ne donas kuntekston, kiu helpus min kompreni ilin.
Sten Johansson
Reen al:
| Nomoj kaj sortoj | Júlia Sigmond | Ĉefpaĝo originala literaturo |